Dieta Andersona
Twórcą diety jest Henry L.N. Anderson. Odkrył on, że odpowiednie łączenie ze sobą produktów spożywczych powoduje ich szybsze spalanie.
Dieta Andersona to dieta polegająca na niełączeniu pokarmów będących źródłem węglowodanów z produktami zawierającymi białko. Badania dowodzą, że do trawienia białek i węglowodanów organizm potrzebuje różnych enzymów. Zaś łączenie ze sobą produktów białkowych i bogatych w węglowodany prowadzi do gromadzenia się toksyn w organizmie, które powodują odkładanie się tłuszczu oraz powstawanie cellulitu. Założenia diety Andersona w zakresie niełączenia poszczególnych grup produktów, odpowiadają założeniom diety doktora Haya.
Program żywieniowy Andersona pozwala na zrzucenie 2 kilogramów w dwa tygodnie. Dieta „niełącząca” opiera się przede wszystkim na przyjmowaniu owoców, warzyw i orzechów, z wyeliminowaniem używek takich jak kawa, herbata oraz napoje alkoholowe, a także woda gazowana i soki owocowe zawierające konserwanty. W niewielkich ilościach można włączyć do diety mięso, sery, ryby. Należy unikać sosów, nawet tych na bazie jogurtu.
Ważnym aspektem w diecie Andersona, oprócz niełączenia odpowiednich produktów jest kolejność spożywania posiłków. Zdaniem autora diety, pora (tzn. stałe godziny) przyjmowania pokarmów nie jest taka istotna. Ważna jest kolejność.
Poszczególne posiłki można przyjmować w odpowiednich ramach czasowych i tak np. soki i owoce należy spożywać wyłącznie na czczo, do godziny 12.00. Pomiędzy godziną 12.00 a 16.00 należy włączyć do swojej diety tylko soki warzywne oraz zielone warzywa. Po godzinie 16.00 i do godziny 20.00 zakłada się, że można spożywać w zasadzie wszystko. Należy jednak przestrzegać założeń diety. Po godzinie 20.00 nie powinno się przyjmować już żadnych pokarmów.
Dieta Andersona zakłada sięganie po posiłki tylko wtedy, kiedy głód jest naprawdę odczuwalny. Ważne jest w tym wypadku, aby przyjmować pokarmy do momentu uzyskania uczucia sytości. Dodatkowo zakłada się, że pić można tylko pomiędzy posiłkami. Przyjmowanie płynów przed, w trakcie czy bezpośrednie po jedzeniu, jest wykluczone.
Zaletą diety Andersona jest stosunkowo duża dowolność, różnorodność, a także swoboda w komponowaniu posiłków. Jako wadę można potraktować fakt, że dieta ta nie jest przeznaczona dla osób z dużą nadwagą. Ubytek wagi, na jaki można liczyć podczas stosowania diety Andersona, nie jest tak duży, jak w przypadku stosowania innych diet.
Program żywieniowy Andersona sprawdzi się u osób, które nie przepadają za porannymi śniadaniami i późno zaczynają dzień. Specjaliści od żywienia zalecają stosowanie tej diety latem, ponieważ jest wtedy łatwy dostęp do świeżych warzyw i owoców, które stanowią podstawę tej diety. Należy pamiętać, że dieta ta jest dość uboga w produkty nabiałowe, dlatego należy pamiętać, aby uzupełniać ten potrzebny pierwiastek.
Niewątpliwą zaletą diety Andersona jest brak konieczności restrykcyjnego komponowania i spożywania posiłków. Można stwierdzić, że ten program żywieniowy dedykowany jest osobom pracującym, które główny posiłek w ciągu dnia spożywają późnym popołudniem, bądź wczesnym wieczorem.
Specjaliści od diety Andersona rekomendują, aby dietę przestrzegać przez okres dwóch tygodni.